Kristín Einars Cavan
Kristín Einarsdóttir Cavan (f.1992) lauk BA prófi í myndlist frá Listaháskóla Íslands árið 2021, og hefur starfað við myndlist síðan árið 2015. Verk Kristínar hafa verið sýnd á sýningum í söfnum og galleríum á Íslandi.
​
Í verkum hennar skoðar hún hvernig form og litir vinna saman þar sem hið óræða er við stjórn. Meginviðfangsefni verka hennar eru mismunandi menningarheimar- og arfur, og eru þau oftar en ekki sett fram í myndlíkingu hafsins. Þannig tvinnar hún saman minningum og náttúru í myndmál eða hljóðmynd.
Kristín vinnur þvert á miðla þar sem málverkið er í aðalhlutverki. Þar endurskilgreinir hún málverkið í sinni víðustu merkingu með skynjun á hljóði yfir í mynd og öfugt. ​
​
Fyrirspurnir um verk eða samstarf:
​
Instagram: @kristineinarscavan
Í verkum mínum skoða ég mismunandi birtingarmyndir málverksins. Ég rýni í þá þætti sem skilgreina hvað málverk er í samanburði við eigin hugmyndir um það hvernig skilgreining þess getur teygst út fyrir hinn hefðbundna ramma. T.a.m. hvernig málverk samtímans hefur þá eiginleika að umbreytast í annað form, af blindrammanum yfir í hljóð eða vídeó miðil.
Ég hef lagt áherslu á hljóð í verkum mínum og túlkun hljóðs í myndrænt form. Hljóð getur orðið sjónrænt þegar við lokum augunum og leyfum því að framkalla myndir í huganum. Í ferli mínu leik ég mér að þeirri íhugun um að hljóð hefur myndræna eiginleika og getur því talist vera málverk.
​​​Ferlið
​
Hið listræna ferli er mikilvægur þáttur í verkum mínum að því leyti að það er einmitt í ferlinu þar sem ég nálgast innblástur fyrir verkunum. Með handbragðinu og framkvæmdarorkunni vakna upp hugmyndir fyrir verkinu. Hið huglæga framkallast út frá því hlutlæga.
​
Ég vinn mikið með hefðbundin málverk samhliða því óhefðbundna. Ég leitast eftir því að sýna það sem ég sé: lifandi málverk sem á að skynja með skynfærum og jafnframt veita upplifun. Afrakstur þess eru yfirleitt innsetningar samantvinnaðar af óhefðbundnum málverkum, hljóðheimum (e.soundscape) og vídeóverkum.​​​​​​​​​
Ég legg áherslu á hvaða hlutverki efniviður gegnir í verkinu. Síðustu þrjú ár hef ég leitast mikið í notkun á plasti sem efnivið fyrir málverk. Þá hef ég málað á endurunnið byggingarplast og plexígler með akríl málningu (sem er í raun plast líka).
​
Hreyfingin sem fylgir málverki í vinnslu, áhættan á því að skemma það sem virðist vera fallegt og flæði hugmynda sem koma í gegn við gerð þeirra er í rauninni það sem ég er að skoða og fjalla um.
​
